ทำไมถึงได้มีการ 'โยนหินถามทาง'จาก นายประสาร ไตรรัตน์วรกุล ในเรื่องอาจมีมาตรการ'การเงิน' เข้ามาเสริม

    คำตอบ แจ่มชัด ตรงไปตรงมา

    1 เป็นความกังวลอันเกิดขึ้น และดำรงอยู่ภายในที่ประชุมคณะกรรมการนโยบายการเงิน (กนง.) ครั้งล่าสุด

   1 กังวลเพราะมาตรการ'การคลัง'อาจไม่ได้ผล

    โดยรวมศูนย์ไปยังความกังวลในเรื่องการขยายตัวทางเศรษฐกิจ'ต่ำ'กว่าประมาณการ มีการแสดงออกอย่างต่อเนื่อง

    ไม่ว่าจะเป็น'ธปท.' ไม่ว่าจะเป็น 'สศค.'

     ตัวเลขที่ทำให้ทุกฝ่ายยอมรับอย่างไม่มีข้อโต้แย้งก็คือ การลดลงของ 'การส่งออก" เมื่อประสานเข้ากับการลดและหดตัวของ "การท่องเที่ยว"

    ก็ต้องสวด 'นะโม' สถานเดียว มิมีหนทางอื่น

    ที่รอคอยกันด้วยความระทึกใจอย่างที่สุดจึงเป็นการรอคอยหัวรถจักรอันมาจากการลงทุนของ 'ภาครัฐ'

    ตรงนี้แหละคือ'ความหวัง' ในปี 2558

    เหตุใดจึงเกิดความเห็นร่วมในลักษณะอันเรียกว่า'สมารมณ์'ว่ายากเป็นอย่างยิ่งที่ตัวเลขการขยายตัวทางเศรษฐกิจในปี 2557 จะออกมาสดสวย

ทำท่าว่าจะต่ำกว่าร้อยละ 1.5 ด้วยซ้ำ

      ที่เป็นเช่นนี้ ปัจจัย 1 มาจากที่เคยฝากความหวังไว้กับการเร่งอัตราเบิกจ่ายให้ได้เป็นจำนวนมากเพื่อให้เงินจำนวนนี้ลงไปและกระจายใน 'ภาคเอกชน'

      ในที่สุดก็ต้องเอามือก่ายหน้าผาก

    รูปธรรมไม่เพียงแต่อัตราการเบิกจ่ายยังคงต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในช่วงที่ผ่านมา เพราะว่าปีงบประมาณ 2557 มีอัตราการเบิกจ่ายงบลงทุนร้อยละ 65 ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยที่ร้อยละ 69

    ปีงบประมาณ 2558 ไตรมาส 1 ยังต่ำกว่าอีก

     หาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ซึ่งทำหน้าที่รักษาการประธานในที่ประชุม ครม. เมื่อวันพุธที่ 12 พฤศจิกายน ยังได้สั่งให้ทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้านเศรษฐกิจเร่งรัดการเบิกจ่ายงบประมาณให้รวดเร็วและรอบคอบ

    ทั้งนี้ พล.ต.สรรเสริญ แก้วกำเนิด รองโฆษกรัฐบาลระบุว่า

    "หลังจากเห็นว่า มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจที่ออกไปในช่วงไตรมาส 1 ของปีงบประมาณ 2558 ยังไม่เห็นผลออกมาชัดเจน"

      'ความชัดเจน'นั้นเองเป็น 'เป้า' ที่หลายฝ่ายปรารถนา

ถามต่อไปอีกว่า เหตุปัจจัยใดทำให้'ภาคเอกชน'คาดหมายว่าผลจากการกระตุ้นเศรษฐกิจกว่าจะเห็นผลก็ในไตรมาส 3 ของปีงบประมาณ 2558

     นั่นเพราะว่าที่ผ่านๆ มา เสมอเป็นเพียง'จะ'

     อาการ'จะ'ปรากฏให้ได้รับรู้ตั้งแต่หลังรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 และต่อเนื่องมายาวนานกระทั่งเดือนพฤศจิกายน

     เป็นเวลา 6 เดือนแห่ง'จะ'

     ไม่ต้องเป็นอาจารย์แห่งสถาบันภาษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก็รู้ว่าทั้งหมดนี้ล้วนเป็นรูปประโยคในแบบ

     อนาคตกาล หรือ ฟิวเจอร์ เท้นส์

    ไม่ว่าจะเป็นในรูปของ 'คสช.'ไม่ว่าจะเป็นในรูปของ'รัฐบาล'ล้วนติดอยู่ในกระบวนการ 'จะ' ทั้งสิ้น อาการ'จะ'นี้เองจึงเสมอเป็นเพียง 'วาทกรรม' คำพูด มิได้เป็นการลงมือ'ปฏิบัติ'

     เมื่อเป็น'คำพูด' ย่อมลอยหายไปกับ 'สายลม'

    การรอคอยขอ ง'ภาคเอกชน' การรอคอยของ'ประชาคมโลก'จึงอยู่ที่การแปรคำว่า'จะ'เข้าไปสู่การทำอย่างเป็นจริง

    นี่คือ จุดแห่งการรอคอยอันทรงความหมายยิ่ง

    กล่าวอย่างถึงที่สุดแล้ว คะแนนและความนิยมอันมีต่อ คสช.และรัฐบาลมาจากปมตรงนี้เป็นสำคัญ

     แรกที่รัฐประหารคะแนนและความนิยมทะยานขึ้นสูง แต่เมื่อเวลาผ่านไปคะแนนและความนิยมกลับผันผวนและมีแนวโน้มที่ลดต่ำลงเป็นลำดับ

   สัมผัสได้จาก'ดัชนี'สะท้อน'ความมั่นใจ'....